انجمن ادبی ابوالفقرای شهرگزبرخوار

از لب یار بسی طعنه شنیدن سخت استبال و پر سوخته بی بال پریدن سخت استآشنا گربکُشد یا که به تاراج بَرَدبار این قاتل قهّار کشیدن سخت استکوی اغیار به بیدادگری معروف استخانۀ مِهر در این کوچه خریدن سخت استسالها رنج کشیدیم و ز حسرت مُردیملب دلدار پُر از زهر مکیدن سخت استاین کَویر ارچه مصفّا شده از همّت مامزۀ میوۀ باغش نچشیدن سخت استچون درختان کویری که به قامت برپاستبه تَبَر پشت نکردند و خمیدن سخت استلب تَرَک خورد و عطش سوخت جگر سوخته راچشمه ها رود شد و قطره ندیدن سخت استما که عمری ز طلب قبله نمایی بودیمسرپیری به یکی گوشه لمیدن سخت استآشنا کُشت غریبی و به گردن نگرفتآه از این سینۀ پُر درد کشیدن سخت استسراینده : غلامرضاحمصی (غریب) انجمن ادبی ابوالفقرای شهرگزبرخوار...

زنده نام ملاقنبرعلی حق شناس فرزند حسین مسیح متولد: 1244 ه.ش شهرگزبرخوار،متوفی : 1349ه.ش سن آن مرحوم: 105 سال .دارای 5فرزند(3پسرودو دختر) ساکن :محله آقاشریف گز .مدفون درگلزارشهدای شهرگزبرخوارزنده نام ملاقنبرعلی حق شناس دریکی ازسخنان خودبه نوه خودآقای ماشالله حق شناس اینگونه گفته بودکه: من درمدت 70 سال مکتب داری تعداد6040نفررا قرآن خوان کرده ام وشاگردانی مانند: زنده یاددکترادیب برومند، دکترحسینقلی برومند، آقارسول پناهنده ، حاج عباسعلی قوتمند،حاج شیخ رضاباباخانی و... را تعلیم داده ام.آثارقلمی که ازآن مرحوم به یادگارمانده است ،عبارتنداز:1- قرآن شصت پاره که باقلم خودمرحوم نگاشته شده ومعانی آیات را به شعربیان کرده است و نسخه های آن درمسجدجامع شهرگزموجوداست.2- کتابچه شعربه زبان گزی که متاسفانه به زیورچاپ آراسته نشده ولی نسخه خطی آن موجوداست.3- نگارش دیوان شعرزنده یاددرویش عباس گزی که موجوداست.هم چنین زنده یادملاقنبرعلی حق شناس ریاست اداره پست آن زمان شهرگزرا هم برعهده داشته است .ازفرزندان آن مرحوم کسی درقیدحیات نیست ،اما نوه ها ونتیجه های آن مرحوم مانند: فرزندان مرحوم حاج عباس حق شناس ،فرزندان استادکاظم شایان و.... درشهرگزواصفهان هستند..زنده نام ابوالقاسم حق شناس قهرمان جهانی کشتی نوجوانان آمریکا(سال 1356ه.ش) نوه آن مرحوم می باشد. + نوشته شده در دوشنبه شانزدهم مرداد ۱۴۰۲ ساعت 11:35 توسط ققنوس  |  انجمن ادبی ابوالفقرای شهرگزبرخوار...

کشاورزی بژاته خو ژن خویشتنم افسرده ئو از رنج بسیارزبس بم کنت زیمین خوکندن جونکف دس سام همه ژ پراز تولوازافتو پوس وگوشت مو کوبابومو از مردوم بین چیئیم نئو کمقووای ترمه و اطلس وپوشندهمه دارند ماشین سوواریبه پاسخ مرد را اینگونه بژواتتواین اندیشه را از سر به در کهگو شویی ترس امیر خو چش ندارهبه آزادی زوقون مرد دلیرهپلنگ و فیل بو یا ببر یا شیراِبی ذوق و نفس در موسم گلهزاربار نون ای یه و کار ویترگو ای فرزانه ی بیچاره ی ریشنداران اندکی آسایش از کارگُ شاید دس آران مو یک لووه نونهمه انگولیا مو هل و ولوز سرما اویاری، حالام خرابوگُ سرداری کرند، خو فیس و پرچمشراب وشربه از هرکس ونوشندهمه دارند پول وکار و باریژن فرزانه ،خب مردونه بژواتزکار نوکری صرف نظر کهز پرسیش ها، ریشه رو خوس ندارهروبا بی یه زخدمت، گر گُ شیرهببه روبا صفت در ژئر زنجیرندارو رو قفس چون گیر کو بلبلگو دس برسینه وِس سه ور کلانتر انجمن ادبی ابوالفقرای شهرگزبرخوار...

آقای احمدرضاقدیری.متولد: 1351.اهل وساکن شهرگزبرخوار.فرهنگی بازنشسته. **** دروصف انجمن ادبی ابوالفقرای شهرگزبرخوار: باردیگرشددوشنبه دوستان کلبه ای گلشن شده چون بوستان اندرین جمع پرازمهروصفا می نبینی جزمحبت خوبی وعشق و وفا هریک ازآنان زخوبی بی مثل نیست دراین جمع تزویر ودغل گربساطی باشداندراین میان خود تودانی چیست شعر ونقد آن ابتدای کاربانام خداست ازکلام اوسخن هاپربهاست دوستان یک دل ویک رنگ و رای گرداین مجموعه بگرفتندجای احمدی و خاکسار و حق شناس خیری و حاتم ، حقیربی کلاس ازرحیمی هم بگویم یک کلام شعرهایش در پسندخاص وعام دوستدارموسیقی مرد نکومی نشیندبردلم آوازاو چون همیشه جمع ماشادان شود گر که عارف آیدومهمان شود ازپذیرایی بگویم من که چیست غیرچای وحبه قندی بیش نیست لیک این چایی چوگوهرکیمیاست زانکه درنوشیدنش دل باخداست غیبت وتهمت، دروغ وحرص وآز درچنین جمعی نباشدکارساز گرسخن باذکرحق گشتست باز پس نیایدجملگی رااین نیاز دودودم راگرتودیدی زاین میان صددرودازمن نثارش کن عیان گاه بی گاهی نی وآواز وتار روح را صیقل دهد بی اختیار ازالفبای زبان فارسی این چنین شعری برآیدفارسی زینت مجلس نه مروارید و زر بل سخنهای فزون تراز گوهرازقدیم واز جدید آید سخن شعرنوگوید کسی دیگر کهن طنز گوید احمدی شیرین چو قند گر به دل گیری تو آن را یا به پند حق استادی تو داری خاکسار برمن و جمله چو من ای هوشیار شعرخیری ،خیردارد بی شمار این بگفتم تا بماند یادگار حاتم ونیکو سرشت خوش صدا شعرهاشان بی تکلف بی ریا پیرشاعرنغزگوی جمع ما دوستداراهل بیت است و ولا عشق را من دیده ام درشعراو زان که باعشق است ،گفتن های وهو عارف وشعرش دویارکهنه کار درکلامش هست آرام وقرار یک دلی هم صحبتی شادی وشور کاش باشد هرزمانی باسرور ای خداوندکری انجمن ادبی ابوالفقرای شهرگزبرخوار...

پنج شنبه اول تیرماه 1402 ساعت 10صبح،هنگام شنیدن خبرفوت جوان ناکام امیرحسین عربیگی ،سروده شد***می خواستم بهارتوباشم ولی نشد یک عمردرکنارتوباشم ولی نشد درشادی وخوشی وعیش ونوش ها هرلحظه بی قرارتوباشم ولی نشد ازگوشه بیات زشور ونوا شبی آهنگ شاد تارتوباشم ولی نشد درراه پرخطر زنشیب وفرازها پیوسته درجوارتوباشم ولی نشدهرجا غبارغم به روی چهره ی توبود می شد که غمگسار توباشم ولی نشد آنجا که لاله ها همه شد سمبل بهار من دشت لاله زار توباشم ولی نشد یک چلچراغ باشم ودر سقف آرزو روشن به شام تار توباشم ولی نشد هرچندنوبهارتنم را خزان گرفت فصل خزان بهارتوباشم ولی نشد موج سراب باشداردر دل کویر آبی زجویبار توباشم ولی نشد مارا زمانه زودجداکرد وبازهممی خواستم کنارتوباشم ولی نشد سراینده : تقی نکویان + نوشته شده در سه شنبه بیستم تیر ۱۴۰۲ ساعت 14:50 توسط ققنوس  |  انجمن ادبی ابوالفقرای شهرگزبرخوار...

عزانامه ی محرمیک باری بین زیمین وزمون پربلا ببو بومه محرم از ره وماه عزا ببـــــــــــو وخت عزا وماتمو انگار گوتافلـــــــک بیژگیته گرت غربت وماتم سراببــــــواین سوگ وماتم ازکبویارب گو اینجوریازماتماژده خون به دل مصطفی ببــو سرتاسرزیمین ده عزادار وجن وانس بازجی عزای زاده خیرالنسا ببــــــــو برپاببو عزای حسین پور فاطمـــــــه ازاون زمون گو واقعه کربلا ببـــــــو وختی حسین تشنه جیگر بومه کربلا زخم جفا به پیکر آل عبا ببـــــــــــــو خاکاژجی رنگ خون بیگیت اون لحظه نینوا وختی گو شاه دین بسوی نینوا ببـــــــو یک مشت خاک سرزیمین کربلاژ وگیت بژوات برای کشتن مو یا بنا ببـــــــــــو از مرکباژده گاره اومه شاه کربــــــــلاتا خیمه گاه لشکر خژ راکرو بپـــــــــاشاهی گو نور دیده زهرای اطــــــهرو فرزند مرتضی اوو سبط پیمبــــــــــرو خویک سپاه اندک دشمن جی بی شمار روکربلا خـــولشکر اعدا برابــــــــــــرواردوژ بپا که شاه ولایت خوســوز دل چون بیژدی ارض کرببلا مثل محشرو واژاژ که اهل بیتا ژو بژوات گو زونبیدون این سرزمیـــــــــن تصرف این قوم کافرو یاده به جز شهادت آما نژون گـووه یا ده قعه زنیزه و شمشیر وخنجرو زونبید گو کربلای بلا خیز برآمـــااین سرزیمین برای آمادادن سـرو یاده به جز اسیری و رنج و بلا نئو اوننده سر زپیکر و صاپاره پیــکرو هرکی گوژه بشوبشو ای همرهان مو چون سرنوشت مو به خداونـد داورو خوهمرهان خژ بژات اوشاه بی نظیرمونمگووه شوما ببیدون کشته واسیروختی بژات حسین گو شهیدم به کربلا ماتم سرا یباره ببو ارض تا سمـــــــــا از عرش وفرش ناله زجن وملک بومه هر یاببو چه شورشی ازنای نینـــــــــوا ازهرطرف ده نوحه و زاری بلند ببـــــو لوح وقلم به نالـــــه اومندون وییا وییا زین ماتمو گو آدم انجمن ادبی ابوالفقرای شهرگزبرخوار...